Aankondigingen | Tijdschriften | Gedichten
Tijdschrift & Krant
Hortusfreaks, maart 2021
Bekijk hier de visuele weergave.
Gedichten
Het sneeuwklokje
Als ik zelf niet had gekeken
bij de kale boom,
had het net een droom geleken
zoals je ze ´s winters droomt.
Maar ze staan er. Sprietjes staan
van een vinger lang,
zo maar uit de grond geschoten
voor geen wind of winter bang.
Sneeuw, in fijne witte vlokjes
op elk sprietje groen:
klokjes die met klepels luiden
zoals echte klokken doen.
Soms kun je om kleine dingen
zó verwonderd staan
dat je hardop wilt gaan zingen
en dat heb ik dus gedaan.
Mies Bouhuys
Uit de bundel ´Op een versje het jaar door´, 1983
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Hier eerder gepubliceerd.
IJskoud de eerste
Over de zomer kan ik zingen
Ook de lente krijgt mijn lied
Maar ik kan me niet bedwingen
Bij de eerste sneeuwklokspriet.
Die eigenwijze witte donder
Die zich door de korstgrond spiest
Is voor mij een wilskrachtwonder
Want wie bloeit nou als het vriest?
En daarom, als de kou de grond kust
Laat ik mijn wanten in de kast
En kniel met blote handen
Voor mijn eerste voorjaarsgast.
Jan Balkon (pseudoniem voor Adriaan van Dis)
Uit 'Tuin in de branding', 2007
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Hier eerder gepubliceerd.
In Bretagne
Er was weer een feestje
en ik mocht mee,
die nacht aan de baai
van Douarnenez.
Met eten en drinken
en mooie muziek -
maar voornamelijk was er
veel Frans publique.
Dus onder 't feu d'artifice
ben ik stilletjes aan
in mijn eentje heel dicht
bij het water gaan staan.
En daar, als cadeautje,
dook jij voor me op,
met het licht van la lune
op je glanzende kop.
Er was geen Bretagne,
geen vuurwerk, geen feest.
Alleen jij. En jij bent er
altijd al geweest:
van Vlieland tot Oslo,
bij Bakkum dit jaar -
zoek ik het water,
dan vind ik je daar.
En dat kan ik bewijzen,
wat hier heet je phoque,
maar toen ik riep: 'Zeehond!'
verstond je dat ook.
Hans Kuyper
Uit 'Ik wou dat ik een vogel was', 2019